พยัคฆินทร์, พยัคเฆนทร์ หมายถึง น. พญาเสือโคร่ง.
ดู พยัคฆ, พยัคฆ์.
ดู พยัคฆ, พยัคฆ์.
ดู พยัคฆ, พยัคฆ์.
ดู พยัคฆ, พยัคฆ์.
ดู พยัคฆ, พยัคฆ์.
[พะยัด] น. พัด. (ส. วฺยชน).
[พะยันชะนะ] น. เสียงพูดที่เปล่งออกมาโดยใช้อวัยวะส่วนต่าง ๆในปากและคอ เช่น เสียง ป โดยทั่วไปจะออกเสียงพยัญชนะร่วมกับเสียงสระ, เสียงพยัญชนะ ก็เรียก; ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงพยัญชนะเช่น ก ข, รูปพยัญชนะ ก็เรียก, ตัวหนังสือ เช่น แปลโดยพยัญชนะ;กับข้าวที่ไม่ใช่แกง, คู่กับ สูปะ ซึ่งหมายถึง แกง. (ป. พฺยญฺชน, วฺยญฺชน;ส. วฺยญฺชน); ลักษณะของร่างกาย.